Τα παιδιά του θεού Οντίν.Ο άνθρωπος στον κόσμο αυτόν μαθαίνει με δύο τρόπους
Τα παιδιά του θεού Οντίν.Ο άνθρωπος στον κόσμο αυτόν μαθαίνει με δύο τρόπους

Είτε με τον φτηνό είτε με τον ακριβό …Είτε μέσω της γνώσης, που παράγει ο ίδιος με την ευφυΐα του, είτε ως παθών, μέσω της εμπειρίας του. Ο ανεπίδεκτος μαθήσεως είναι αυτός, ο οποίος δεν μαθαίνει ούτε με τον δεύτερο τρόπο …Αυτός, ο οποίος δεν διδάσκεται ούτε από τις δικές του εμπειρίες. Τέτοιοι ανεπίδεκτοι μαθήσεως —δυστυχώς γι’ αυτούς— κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν οι Άγγλοι. Γιατί; …Γιατί, ενώ η “εθνική” τους επιτυχία είναι το ότι “φάγανε” τη Βρετανία από τους Κέλτες, δεν “θυμούνταν” πώς το έκαναν και έχασαν την αυτοκρατορία τους …Την έχασαν από όμοιούς τους, που έπρεπε να γνωρίζουν το πώς αυτοί λειτουργούν.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ

Τι μας λέει η “επιτυχημένη” ιστορία των Άγγλων; …Ότι μετά την αποχώρηση των ρωμαϊκών λεγεώνων από τη Βρετανία οι ντόπιοι πληθυσμοί άρχισαν τις συγκρούσεις μεταξύ τους, προκειμένου να επωφεληθούν του κενού που θα δημιουργούνταν. Αυτή η σύγκρουση είναι μια βεβαιότητα για όλους τους λαούς, οι οποίοι βρέθηκαν σε ανάλογες καταστάσεις …Μετά την “απελευθέρωση” πάντα ακολουθεί εμφύλιος αλληλοσπαραγμός για τη “μοιρασιά” κεφαλαίου και πόστων εξουσίας. Συνέβη στην Ελλάδα, συνέβη στις ΗΠΑ και όπου αλλού στον κόσμο έφυγαν κατακτητές και άνοιξαν πίσω τους “χώροι”, οι οποίοι εξασφάλιζαν πλούτο και εξουσία. Σε αυτήν την ενδοβρετανική σύγκρουση των Κελτών αναμίχθηκαν οι Άγγλοι και οι Σάξονες και έτσι “μπαίνουν” κι αυτοί στην ιστορία του νησιού.

Οι γερμανικοί λαοί των Άγγλων και των Σαξόνων κλήθηκαν από τους ίδιους τους Βρετανούς να συμμετάσχουν στις ενδοβρετανικές συγκρούσεις …Δεν έκαναν κανενός είδους επιτυχημένη απόβαση στο νησί …Κλήθηκαν, για να “βοηθήσουν” κάποιο από τα αντιμαχόμενα μέρη, το οποίο είχε πιο “χαλαρές” απόψεις περί της κελτικής αδερφοσύνης. Οι Άγγλοι ήταν ένας γερμανικός λαός, που η καταγωγή του ήταν στον χώρο γύρω από το σημερινό Κίελο και προς τη σημερινή Δανία …Εξ’ ου και οι συγγένειες των Άγγλων μοναρχών με τους Δανούς βασιλείς. Οι Σάξονες ήταν επίσης γερμανικός λαός, ο οποίος κατοικούσε πλησίον της Anglii. Η κοινή ιστορική πορεία αυτών των δύο λαών μετά τη βρετανική τους περίοδο μάς άφησε τον όρο “Αγγλοσάξονες”.

Κάποιοι από τους Κέλτες της Βρετανίας αυτούς τους Αγγλοσάξονες έφεραν στο νησί τους, προκειμένου —μετά την αποχώρηση των Ρωμαίων— να εξασφαλίσουν την υπεροχή στην εμφύλια διαμάχη τους. Σε αυτήν την εμφύλια σύγκρουση μεταξύ των Σκώτων, των Πίκτων, των Βρετόνων, αλλά και των εναπομείναντων Ρωμαίων, συμμετείχαν οι Γερμανοί. Στη σύγκρουση αυτή οι Βρετόνοι, με τη βοήθεια μισθοφόρων από τις νεοφερμένες γερμανικές φυλές, κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τους Πίκτους και τους Σκώτους. Ωστόσο, οι Αγγλοσάξονες, μετά τη νίκη τους αυτή και αφού δήθεν δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τα εδάφη που έλαβαν ως αποζημίωση, τους “πούλησαν”. Βρήκαν ένα πρόσχημα και τους εγκατέλειψαν, συμμαχώντας με τους Πίκτους.

Αυτό ήταν μια πρόφαση, για να παραμείνουν στο νησί και να επωφεληθούν απόλυτα από τα ενδοβρετανικά μίση και τους ανταγωνισμούς. Από το σημείο αυτό αρχίζουν να κατακτούν σταδιακά την ενδοχώρα. Η κατάκτηση αυτή θα είναι μια αργή διαδικασία, που θα διαρκέσει πάνω από έναν αιώνα. Με αυτόν τον πετυχημένο τρόπο οι γερμανικοί λαοί των Άγγλων και των Σαξόνων κατέκτησαν σαν “φιλοξενούμενοι” τους αφελείς Κέλτες, οι οποίοι τους κάλεσαν για βοήθεια. Οι Αγγλοσάξονες με τον τρόπο αυτόν έγιναν κυρίαρχοι στο νησί. Έφυγαν οι Ρωμαίοι και αυτοί, οι οποίοι τους κάλεσαν, δεν απελευθερώθηκαν από τον ξένο κατακτητή, αλλά σκλαβώθηκαν απ’ αυτόν που φώναξαν σαν σύμμαχο.

Ακόμα και σήμερα οι βασιλείς και οι “γαλαζοαίματοι” της Βρετανίας είναι Γερμανοί Αγγλοσάξονες. Η πιο διάσημη και ισχυρή βασίλισσα της Βρετανίας ήταν η Βικτόρια, η οποία ήταν μια γνήσια Γερμανίδα που σχεδόν δεν γνώριζε καθόλου να μιλάει αγγλικά …Τα γερμανικά ήταν η μητρική γλώσσα των βασιλέων της Βρετανίας. Μέχρι πρόσφατα ο αγγλικός βασιλικός οίκος λεγόταν Οίκος Σαξ-Κόμπουργκ και Γκόθα …Για “ξεκάρφωμα” τον τελευταίο αιώνα ονομάστηκαν Ουίνσδορ …Γνήσιοι Γερμανοί είναι οι βασιλείς τής Βρετανίας …Γερμανοί, οι οποίοι ποτέ δεν ξέχασαν ότι έφτασαν στη Βρετανία ως περιπλανώμενοι παγανιστές.

…Λάτρεις του γερμανικού θεού Woden—εξ ού και Woden‘sday ή Wednesday—, ο οποίος είναι μια παραλλαγή του σκανδιναβικού θεού Odin…Λάτρεις του “Wōden” για τους Old English, “Wôdan” για τους Old Saxon και “Wôtan” για τους Old High German …Λάτρεις του πατέρα τού θεού τού κεραυνού, Θορ …Λάτρεις του περιπλανώμενου και μεταμφιεσμένου θεού, ο οποίος είχε ως μόνιμο στόχο του την απόλυτη εξουσία …Λάτρεις του θεού με τα κοράκια, που, ως φανατικοί και δεισιδαίμονες παγανιστές, φροντίζουν πάντα να βρίσκονται στο Πύργο του Λονδίνου, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θεωρούν ότι θα “τιμωρηθούν” από τον κύριό τους, με αποτέλεσμα να χάσουν την εξουσία τους.

Αυτοί οι Αγγλοσάξονες, μετά τη βρετανική επιτυχία, άρχισαν να “προοδεύουν” πολύ. Ως γνήσια “παιδιά” του περιπλανώμενου Γερμανού Οντίν, δεν έπαψαν να θέλουν να επικρατήσουν στον χώρο. Δεν έμειναν στατικοί στη Βρετανία και άρχισαν να περιπλανώνται γύρω από αυτήν. Με αυτήν την περιπλάνησή τους και τη γνωστή τακτική τους έφτασαν να γίνουν οι απόλυτα επωφελημένοι της αποικιοκρατικής περιόδου. Έχοντας μάθει το “κόλπο” τού “μεταμφιεσμένου” αρωγού και συμπαραστάτη, απέφευγαν τα κόστη των συγκρούσεων …Παντού πήγαιναν για να “βοηθήσουν” και μετά δεν έφευγαν.

Όλα αυτά, όμως, γίνονταν στον χώρο εκείνον, ο οποίος είχε περιέλθει στα χέρια του πανίσχυρου χριστιανισμού. Ενός χριστιανισμού, που, για τους παγανιστές ηγέτες αυτών των λαών, ήταν μια επιλογή ανάγκης, προκειμένου να αποφύγουν τις συγκρούσεις …Μια επιλογή, η οποία απλά τους βόλευε, εφόσον ο “μεταμφιεσμένος” θεός τους δεν είχε πολλές απαιτήσεις στο τυπικό της λατρείας του …Κέρδη ήθελε και όχι τυπικότητες.

Εφόσον τα “παιδιά” του έφερναν ισχύ και εξουσία, δεν τον ενδιέφερε αν προσκυνούσαν άλλον θεό. Όντας “ερασιτέχνες” χριστιανοί, οι Αγγλοσάξονες δεν έπαψαν ποτέ να κινούνται με τα “ελατήρια’ του παγανισμού. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε “υιοθέτησαν” και τόσο εύκολα τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου και βέβαια έτειναν χωρίς καθόλου αντιστάσεις προς την αθεΐα …Αθεΐα, όμως, η οποία δεν επηρέαζε τις βασικές πεποιθήσεις τους. Άθεοι ήταν μόνον προς τους θεούς των άλλων και όχι απέναντι στους δικούς τους. Παριστάνοντας τους “προχωρημένους” και τους “ρεαλιστές”, έδωσαν μια “επιστημονική” μορφή στη διαφοροποίησή τους, μόνο και μόνο για να μην έρθουν “απέναντι” από τους χριστιανούς.

Αυτοί λοιπόν οι παγανιστές πρωταγωνίστησαν στην εποχή της αποικιοκρατίας και μάλιστα με τη Γερμανίδα βασίλισσά τους έφτασαν στο απόγειο της δύναμής τους …Έφτιαξαν την αυτοκρατορία που “κυβερνούσε τα κύματα” …Έφτιαξαν τη βρετανική αυτοκρατορία, η οποία είχε κτήσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη …Μια αυτοκρατορία, η οποία μοιραζόταν —όσο το δυνατόν— τα κέρδη της με τα παλιά της θύματα, που ήταν οι Κέλτες της Βρετανίας. Τα μεγάλα κέρδη, τα οποία έρχονταν από το εξωτερικό, ήταν αυτά, τα οποία ένωναν για πρώτη φορά τους Αγγλοσάξονες και τους Κέλτες του νησιού.

Ανάμεσα σε αυτές τις αποικίες ήταν και οι αποικίες της Αμερικής. Οι Αγγλοσάξονες ήταν αυτοί που τις κατέκτησαν και αυτοί ήταν που τις κατοίκησαν σε πρώτη φάση. Ο χρόνος όμως περνούσε και οι “απομακρυσμένοι” Αγγλοσάξονες άρχισαν να βλέπουν πως δεν τους συνέφερε να πληρώνουν φόρους σε μια “μακρινή” Βρετανία. Τα παιδιά τού θεού τού συμφέροντος και της σύγκρουσης είδαν ότι δεν τους συνέφερε η παραμονή τους στη βρετανική αυτοκρατορία και αποφάσισαν τη σύγκρουση. Αυτοί θέλησαν να συγκρουστούν με τη “μητέρα” Βρετανία, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Αυτοί, μετά την αποχώρηση των βρετανικών λεγεώνων, μπλέχτηκαν σε έναν τρομερό εμφύλιο …Σε έναν εμφύλιο, ο οποίος δεν ήταν διαφορετικός από τον εμφύλιο εκείνον, ο οποίος κάποτε κατέστρεψε τους γηγενείς τής Βρετανίας …Έναν εμφύλιο των ντόπιων “Αμερικανών”, οι οποίοι ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, αλλά και των εναπομείναντων Βρετανών …Έναν εμφύλιο του τύπου “όλοι εναντίον όλων”. Όποιους λόγους και αιτίες μπορούσαν να βρουν κάποιοι ότι τους διαφοροποιούσαν με τους υπόλοιπους, το θεωρούσαν αίτιο σύγκρουσης …Βόρειοι εναντίον Νότιων …Γηγενείς εναντίον εποίκων …Παλιοί έποικοι εναντίον νέων μεταναστών …Προτεστάντες εναντίον Καθολικών …Μαύροι εναντίον λευκών.

Όμως, σε αυτήν την εφ’ όλης της ύλης σύγκρουση, την “πάτησαν” …Την “πάτησαν” οι “Αμερικανοί” Αγγλοσάξονες, γιατί, όπως είπαμε στην αρχή του κειμένου για τη λειτουργία της μάθησης, έδειξαν πως δεν έμαθαν ούτε από τη δική τους προσωπική εμπειρία. Γιατί το λέμε αυτό; Σε αυτήν τη σύγκρουση ποιο ήταν το πρώτο πράγμα, το οποίο έπρεπε να “θυμούνται” τουλάχιστον οι βρετανικής καταγωγής Αμερικανοί, που ήταν και οι πιο ισχυροί; …Έπρεπε να θυμούνται ότι δεν φωνάζεις ποτέ Γερμανούς Αγγλοσάξονες για “βοήθεια”. Γιατί δεν τους φωνάζεις; …Γιατί θα σε κάνουν “Κέλτη”. Ακόμα κι αν είσαι ο ίδιος Αγγλοσάξονας, αυτοί, ως “φρέσκοι”, θα σε κάνουν “Κέλτη” …Γιατί είναι “παιδιά” του Οντίν και αν “μπουν” σε έναν χώρο, δεν τους βγάζεις με τίποτε από εκεί μέσα …Γιατί, αν “μπουν” σε έναν χώρο, είναι άπληστοι. Είναι θέμα χρόνου να στραφούν εναντίον τού αφελή, ο οποίος τους κάλεσε και να του τα αρπάξουν όλα. Αυτό έπρεπε να το γνωρίζουν οι Αγγλοσάξονες της Βρετανίας, γιατί αυτό υποτίθεται πως ήταν το highlight της “πετυχημένης” ιστορίας τους.

Όμως, δεν το “θυμήθηκαν” όταν πέρασαν τον ωκεανό και την “πάτησαν”. “Ξέχασαν” πως, όταν οι ίδιοι ήταν Γερμανοαγγλοσάξονες, πήγαν στο βρετανικό νησί και τα άρπαξαν όλα από τους Κέλτες, γιατί αυτό ήταν το “κόλπο” της φυλής τους. “Ξέχασαν” σε ποια φυλή ανήκαν και έκαναν το σφάλμα των Κελτών. Κάλεσαν τους Γερμανούς Αγγλοσάξονες για βοήθεια και έγιναν οι ίδιοι οι “Κέλτες” του Νέου Κόσμου. Έχασαν τις ΗΠΑ απ’ αυτούς, που κάλεσαν για βοήθεια. Προκειμένου οι Βόρειοι να νικήσουν τους Νότιους και οι Προτεστάντες να νικήσουν τους Καθολικούς, φώναξαν εκ νέου τους Γερμανούς και εκεί την “πάτησαν” …Τους Γερμανούς, οι οποίοι ήταν σκληροί Λουθηρανοί, αλλά πάνω απ’ όλα ήταν αμετανόητοι Γερμανοί Αγγλοσάξονες. Πάνω από έξι εκατομμύρια τέτοιοι πέρασαν τον ωκεανό στις δεκαετίες προ και μετά του αμερικανικού εμφυλίου.

Οι βρετανικής καταγωγής Αμερικανοί νόμιζαν ότι κουβαλούσαν “συνέταιρους”. Την “πάτησαν”, όπως οι Βρετόνοι. Ξέχασαν με ποιους είχαν να κάνουν. Με συνοπτικές διαδικασίες οι σκληροί Προτεστάντες γερμανικής καταγωγής Αγγλοσάξονες “έφαγαν” τις ΗΠΑ. Στους βρετανικής καταγωγής Αγγλοσάξονες έμεινε μόνον το όνομα τού “κυρίαρχου” …και αυτό μάλιστα με το “στίγμα” του αποικιοκράτη. Ακόμα και η αγγλική γλώσσα, που κυριάρχησε, αφέθηκε να το κάνει εκ του πονηρού, όπως θα δούμε παρακάτω. Οι ΗΠΑ είχαν “χαθεί” για τους Βρετανούς, όπως η Βρετανία για τους Κέλτες. Αυτοί οι Γερμανοί είναι οι σκληροί WASP και όχι οι βρετανικής καταγωγής Αγγλοσάξονες. Αυτοί είναι οι σκληροί λουθηρανοί Προτεστάντες, οι οποίοι φημίζονται για τη σκληρότητά τους.

…Ακριβώς τα ίδια, σε σημείο να τραβάς τα “μαλλιά” σου. Μόλις οι Γερμανοί Σάξονες αισθάνθηκαν ασφαλείς, άλλαξαν “συμμάχους”. Εγκατέλειψαν τους “Βρετόνους”, οι οποίοι τους κάλεσαν και θα έπρεπε να τους βλέπουν σαν ευεργέτες και πήγαν με τους “Πίκτους”; …Ποιοι ήταν οι “Πίκτοι”; …Οι άλλοι μεγάλοι “περιπλανώμενοι” του κόσμου …Οι Εβραίοι …Οι δικοί τους Εβραίοι …Οι Εβραίοι, οι οποίοι επίσης είχαν “τρυπώσει” μέσα στις ΗΠΑ μαζί τους …Οι Εβραίοι, οι οποίοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία είχαν “τρυπώσει” μέσα στις ΗΠΑ σαν Γερμανοί …Οι “ψείρες” των γερμανικών “ποντικών”, που πέρασαν τον ωκεανό, μεταφέροντας τα “μικρόβιά” τους.

Αυτοί οι “Πίκτοι” ήταν άριστοι συνεργάτες των Γερμανών. Διέθεταν προσόντα, που ήταν “συμβατά” με τη λειτουργία τους. Ήταν συνωμότες και ήξεραν να διαχειρίζονται το χρήμα, πράγμα ιδιαίτερα χρήσιμο στη μάχη τού κεφαλαίου, η οποία θα δινόταν σύντομα ανάμεσα στους κυρίαρχους Βρετανούς και τους σφετεριστές Γερμανούς. Οι Εβραίοι ήταν πολύτιμοι σ’ αυτήν τη μάχη. Γνωρίζουν να εκμεταλλεύονται τις “ενδοοικογενειακές” συγκρούσεις πάντα με το αζημίωτο. Ειδικότητά τους είναι να επενδύουν στον δεύτερο και να τον κάνουν πρώτο. Ειδικότητά τους είναι να χρησιμοποιούν το χρήμα, προκειμένου να επιλέξουν τον κεφαλαιοκράτη που θα επικρατήσει.

ΤΕΛΟΣ ΔΕΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

Post A Comment:

Εγγραφείτε στις ενημερώσεις Push Notifications